گر چه با این شیوه جای آشتی نگذاشتی

دوستت دارم به صلح و جنگ وقهر و آشتی

فاصله از هر گره کوتاه خواهد شد اگر

قهر هم با تو خوش است اما برای آشتی

با که خواهی باز کرد این در که بر من بسته ای؟

بر که خواهی بست دل را، چون ز من برداشتی؟

تو همان بودی که می پنداشتم، می خواستم

گر چه شاید من نبودم آنکه می پنداشتی

آه می بخشی که چندی در گمانت داشتم

من نبودم آنکه چشم دل به راهش داشتی

من بدم آری تو امّا خرمنت توفان مباد

کاشکی زآن باد بدبینی که در خود کاشتی

کوهواری باید اکنون بوده باشد در دلت

بسکه غم بر رنج و حسرت بر ملال انباشتی

بسکه چشمانت فریبت داد و وهمت راه زد

بلکه گاهی چشمه ای را هم سراب انگاشتی

***

قبله دیگر کن، گشایش شاید از اینسوست، عشق!

ای که جز نفرت نماز دیگری نگزاشتی

نوشته های دیگران ()

کعبه سراسر نور شد... ملائک کف زدند ودنیا از وجود نازنینت متبرک شد؛ دنیایی که خاکی بود و جایگاه تو را که الهی بودی، ندونست و تا تونست برات سختی به همراه داشت.

چه صبری داشتی که چندین سال خار در گلو داشتی، اما اعتراضی نکردی.

یا علی دنیا با تو چه ها که نکرد...

برای این که انسان موفقی باشیم، فقط کافیه تصمیم بگیریم و یه یا علی بگیم؛ بقیه کارا با خودشه... خودش به سرمنزل می رسونه.

صدا صدای یا علی، هوا هوای یا علی

                   روز قیامتم بکن شفاعتم تو یا علی                 

نوشته های دیگران ()

یه شعر قشنگ از آقای حامد عسگری:

وقتی که بهشت عزوجل اختراع شد

حوا که لب گشود عسل اختراع شد

در چشم های خسته مردی نگاه کرد

لبخند زد و قند بدل اختراع شد

آهی کشید و آه دلش رفت و رفت و رفت

تا هاله ای به دور زحل اختراع شد

حوا بلوچ بود ولی در خلیج فارس؛

رقصید و در حجاز هبل اختراع شد

آدم و سعی کرد کمی منضبط شود

مفعول و فاعلات و فعل اختراع شد

«یک دست جام باده و یک دست زلف یار»

اینگونه بود ها! که بغل اختراع شد

یک شب میان شهر خرامید و عطسه زد

فرداش پنج دی و گسل اختراع شد

نوشته های دیگران ()

یادته چه روزایی داشتیم؟

روزای دلواپسی، روزای بی قراری، روزایی که هیچ فکری نداشتیم جز این که کی همدیگرو می بینیم؟

روزایی که ساعت ها پای صحبت هم می نشستیم آخرش هم با دلتنگی وداع می کردیم، تازه اگه سروصدای اطرافیان درنمی اومد بازم ادامه می دادیم.

روزایی که قلبمون برای هم می تپید؛ روزایی که برای هم زندگی می کردیم.

یادته دستت رو تو دستم گذاشتی و گفتی هیچ کس نمی تونه ما رو از هم جدا کنه؟ یادته گفتی فقط تو، تو قلب منی؟

یادته؟ یادته؟

گفتی دلمو بهت می دم امانت دار خوبی هستی؟ گفتم تا پای جون. من امین بودم اما تو دلتو ازم دزدیدی و بردی. برای چه کسی؟ نمی دونم! ... فرقی نمی کنه... مهم اینه که دیگه پیش من نیست.

دلم خوش بود واسه دلی که قدرم رو نمی دونست... داشتم جون می گرفتم.. داشتم معنای عشق رو می فهمیدم... اما کاش زودتر می فهمیدم که عشقت دروغین بود... کاش اون روزای خوبم رو فدای تو می کردم. دیگه اون روزا برنمی گردند؛ حتی یک ثانیه از اونا.

اگه بال دیگه من می شدی می تونستیم بپریم، می تونستیم لیلی و مجنونو زنده کنیم. می تونستیم اسم خودمونو ببریم تو کتابا.

اما

حالا من موندم و بی کسیام

حالا من موندم و تنهاییام               

       با یه دل شکسته                                             

که دیگه سخته کسی دلم رو ببره

نوشته های دیگران ()